Εν θερμώ η εν ψυχρώ, πες όμως κάτι : μια διαφορά στυλ Παπανδρέου – Καραμανλή ...

Στο www.in.gr στις 06/09/09, με τίτλους “Εκκαθαρίσεις στις γαλάζιες λίστες - Τις αποφάσεις Καραμανλή για τα «καθαρά» ψηφοδέλτια αναμένουν οι βουλευτές της ΝΔ”, διαβάζαμε μεταξύ άλλων τα εξής ( πατήστε εδω για το σύνολο του τότε άρθρου : ).

“Με αγωνία αναμένουν πολλοί βουλευτές της ΝΔ τις κινήσεις του Κ. Καραμανλή στην κατάρτιση των «γαλάζιων» ψηφοδελτίων, εν μέσω έντονης φημολογίας περί αποκλεισμού όσων στελεχών ενεπλάκησαν σε σκανδαλώδεις υποθέσεις, όπως κυρίως αυτή του Βατοπεδίου. Πολλοί υπουργοί και στελέχη της ΝΔ εισηγούνται στον κ. Καραμανλή να αποκλείσει από τα ψηφοδέλτια όσους ενεπλάκησαν στο «Βατοπέδι» αλλά και σε άλλες υποθέσεις που προκάλεσαν αρνητική εντύπωση στην κοινή γνώμη, όπως οι καταγγελίες του εφοπλιστή Μανούση για τον Αρ. Παυλίδη... Στη συνέντευξη Τύπου, την Κυριακή, ο κ. Καραμανλής αναμένεται να δεχθεί αρκετές ερωτήσεις για το συγκεκριμένο θέμα. Σύμφωνα με όσα διαρρέει το περιβάλλον του Μαξίμου, δεν πρόκειται να γίνουν συγκεκριμένες αναφορές σε ονόματα, αλλά μία γενική δήλωση που θα δείχνει, όμως, καθαρά τις προθέσεις του....Τις προηγούμενες ημέρες, την απόφασή του να μην κατέβει υποψήφιος στις προσεχείς εκλογές ανακοίνωσε και ο Γ. Βουλγαράκης. Ο τέως υπουργός δεν αναμενόταν να προσέλθει το Σάββατο στη ΔΕΘ, ωστόσο πήγε κανονικά και δήλωσε ότι είναι «στρατιώτης της ΝΔ». Στο Μαξίμου ελπίζουν ότι ανάλογη κίνηση με εκείνη του Γ. Βουλγαράκη θα κάνει και ο Αρ. Παυλίδης, διευκολύνοντας την παράταξη. Ερωτηματικό είναι οι αποφάσεις για τους Π. Δούκα, Ευ. Μπασιάκο και Αλ. Κοντό, ενώ δεν φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα με τους Κυρ. Μητσοτάκη, Β. Μαγγίνα και Γ. Αλογοσκούφη. Το καλύτερο για τη Ρηγίλλης σενάριο είναι όσοι ενεπλάκησαν σε σκανδαλώδεις υποθέσεις να αποχωρήσουν μόνοι τους, χωρίς να ζημιωθεί η εικόνα της ΝΔ με εσωκομματικές συγκρούσεις και εσωστρέφεια λίγο πριν από τις εκλογές.”

Το άρθρο αυτό, που τυχαία διαλέξαμε ανάμεσα σε εκατοντάδες του ιδίου στυλ, συνοψίζει εκ των ύστερων, το αίσθημα που άφησε η τελευταία διακυβέρνηση της χώρας από την κεντροδεξιά παράταξη, στην σχεδόν εξαετία Καραμανλή. Όλοι, μα όλοι, αναμένουν τις κινήσεις Καραμανλή. Οι υπουργοί, οι βουλευτές, τα κομματικά στελέχη, οι οπαδοί στα καφενεία, ακόμα και οι αντίπαλοι, πριν το πράγμα εκφυλιστεί εντελώς, ανέμεναν τις κινήσεις Καραμανλή. Ο οποίος δεν αποφάσιζε εν θερμώ, δεν σύρονταν σε αποφάσεις σε καθεστώς πίεσης, μετρούσε τα υπέρ και τα κατά, είχε την αίσθηση του αιφνιδιασμού, και κάποτε θα έβγαζε ως ταχυδακτυλουργός τον άσσο από το μανίκι, τον λαγό από το καπέλο, και θα ανέτρεπε την κατάσταση. Στο συνεχές αυτό επικοινωνιακό γαϊτανάκι συμμετείχε σύσσωμος ο κυβερνητικός και "αντιπολιτευτικός" τύπος. Οι κινήσεις δεν γίνονταν και, ακόμα χειρότερο, κι αυτές που ανυπερθέτως έπρεπε να γίνουν, όπως να ειπωθεί ότι κανείς Βατοπεδινός δεν θα μπει σε ψηφοδέλτιο, αντί να γίνουν από τον τότε πρωθυπουργό η τα επίσημα κομματικά όργανα, διέρρεαν μέσω του τύπου. Ξαναδείτε το άρθρο : φύγετε μόνοι σας, διευκολύνετε τον πρωθυπουργό που δεν θέλει να αναγκαστεί να πει ονόματα... Και ο Δούκας έφευγε, ο Κοντός έμενε, ο Τσιτουρίδης ρωτούσε γιατί τον έβγαλαν κλπ. Όποιο θέμα και να πάρεις, δεν είναι μόνο το Βατοπέδι, αυτός ήταν ο μόνιμος επικοινωνιακός, αλλά από ένα σημείο και πέρα ουσιαστικός χειρισμός, κάθε προβλήματος.

Στον αντίποδα, ο Παπανδρέου έπαιρνε, και παίρνει ίσως, βιαστικές αποφάσεις. Αλλά μοιάζει, προς το παρόν πιο κοντινός, πιο συντονισμένος, με το κοινό αίσθημα. Στην υπόθεση Πάχτα πριν τις εκλογές του 2004 διέγραψε κάμποσους βουλευτές, δεν ζήτησε να διευκολυνθεί να μην πει ονόματα. Ούτε να αποφανθεί πρώτα η δικαιοσύνη. Ο Ρόβλιας έφυγε σε δυο μέρες και ας γράφτηκε ότι δίστασε η ότι άλλαξε γνώμη. Και δεν τίθεται θέμα σύγκρισης ανάμεσα στον Ρόβλια και το Βατοπέδι. Ούτε υπάρχει κανείς μας που να μην έχει δει βουλευτή η υπουργό να ασχολείται με μεταθέσεις. Δεν περίμενε να συμφωνήσει ο δικός του Σουφλιάς αν το υπουργείο περιβάλλοντος είναι έτοιμο, ούτε περίμενε την σύνταξη των λεπτομερειών για τις αρμοδιότητες των νέων υπουργείων για να μειώσει τα υπουργεία. Όταν έγινε η αστοχία με τον Κουτούπη και το facebook, δεν σκέφτηκε το γελοίο της ανάκλησης του γενικού γραμματέα εντός λίγων ωρών. Όπως επίσης όταν έθεσε έκτος κοινοβουλευτικής ομάδας τον Σημίτη, εν θερμώ αντέδρασε σε σχέση με τους καραμανλικούς ρυθμούς.

Δεν πρόκειται φυσικά για την ορθότητα των αποφάσεων του ενός και του άλλου. Ο χρόνος κρίνει εκ των υστέρων και η ιστορία δεν ασπάζεται πάντα την επικαιρότητα.Υπάρχει όμως κάτι σ’ αυτήν τη σύγκριση που έχει διάρκεια : όποιοι κι αν είναι οι λόγοι που η επικοινωνιακή πολιτική επικαλείται - η σοβαρότητα, η ψυχραιμία, το ενδεχόμενο λάθος, η αδιαφορία για τα μικρά η τα μεγάλα, - η μόνιμη αναντιστοιχία με το κοινό αίσθημα περί δικαίου δεν αποδίδει ούτε καν μεσοπρόθεσμα. Ας γίνει λάθος κι ας διορθωθεί. Ας ειπωθούν τα πράγματα και ας επιστρέψουν αργότερα οι μη ένοχοι. Ας γίνουν δόκιμες και ας ανακληθούν, ομολογώντας το ενδεχόμενο λάθος. Πρέπει πάντως αυτά να γίνονται σε τακτό χρονικό διάστημα που να μην δίνει την εντύπωση ότι η κοινωνία αγνοείται. Η σιωπή του ηγέτη δεν είναι πάντα χρυσός. Ειδικά όταν αρχίζει και δίνει την εντύπωση ότι η εξουσία κλείνεται σε γυάλινο πύργο.