Η Ελλάδα και η αγέλη των αγορών : η αναδιάρθρωση του χρέους δεν ειναι αναπόφευκτη

Σπάνιο θετικό άρθρο από τον αστερισμό των Financial Times για τα ελληνικά θέματα. Τόσο που ορισμένοι θ’  αναρωτηθούν μήπως τελικά πρέπει να αναδιαρθρώσουμε το χρέος...

από Tony Barber 6 Ιουλίου 2010

Οι δημοσιονομικοί σχολιαστές, όπως οι χρηματοπιστωτικές αγορές, λειτουργούν σαν αγέλη. Έχει το κοπάδι άδικο για την Ελλάδα ; Η αγέλη έχει τη γνώμη ότι η Ελλάδα αργά ή γρήγορα θα πρέπει να αναδιαρθρώσει το χρέος της. Σύμφωνα με την ιδέα αυτή τα 110 δις  €  του σχεδίου διάσωσης για την Ελλάδα που προβλέπονται από τους εταίρους της ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αγοράζουν απλώς κάποιο χρονικό διάστημα για την ελληνική κυβέρνηση - και για τις πιστώτριες της ευρωπαϊκές τράπεζες.  της τράπεζας ευρωπαϊκή. Η αγέλη προβλέπει «κούρεμα του χρέους», ή την απώλεια 30 έως 50 % της ονομαστικής αξίας των ελληνικών ομολόγων. Όλα αυτά είναι πιθανό να συμβούν προς το τέλος του 2011 ή στις αρχές του 2012, εκτιμά το κοπάδι. Αλλά η αγέλη πρέπει να ακούσει αυτό που λέει το  Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και να εξετάσει προσεκτικά τα τελευταία στατιστικά στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος.

Πρώτον, οι αξιωματούχους του ΔΝΤ είναι αναμφισβήτητα εντυπωσιασμένοι με την πρόοδο της Ελλάδας στην εκπλήρωση των πιο σκληρών προϋποθέσεων για τη λήψη οικονομικής βοήθειας. Ακόμα περισσότερο, οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ είναι πεισμένοι ότι οι κίνδυνοι από μια ελληνική αναδιάρθρωση υπερβαίνουν κατά πολύ τα πιθανά οφέλη, και σε σχέση με τον κίνδυνο διεθνούς μετάδοσης άλλα και από την άποψη του ποια ειναι αντικειμενικά η σωστή πορεία για την ελληνική οικονομία. Το ΔΝΤ επιμένει οτι το σημαντικό σημείο για την Ελλάδα είναι να μειώσει το πρωτογενές έλλειμμα – δηλαδή το καθαρό έλλειμμα άνευ πληρωμών τόκων – και όχι το δημόσιο χρέος. Η μείωση του χρέους θα ακολουθήσει εν ευθέτω χρόνω.

Στη συνέχεια, τα  στοιχεία της ελληνική κεντρικής τράπεζας που κυκλοφόρησαν την Δευτέρα έδειξαν ότι το το έλλειμμα της κεντρικής ελληνικής κυβέρνησης μειώθηκε απότομα κατά σχεδόν 42 τοις εκατό για το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2009. Η μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού κινείται πιο γρήγορα από ότι προβλέπεται στο σχέδιο  της ευρωζώνης-ΔΝΤ . Οι αυξήσεις των φόρων, οι περικοπές μισθών και οι περικοπές  του δημόσιου τομέα, που ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου πραγματοποιεί, μειώνουν την κατανάλωση και επιβαρύνουν σημαντικά στο βιοτικό επίπεδο του λαού. Τα μέτρα αυτά όμως έχουν ήδη επιτρέψει μια ορατή συνεισφορά στη τακτοποίηση των δημοσίων οικονομικών.

Τα στοιχεία της κεντρικής τράπεζας είναι αξιόπιστα; Είναι αναμφισβήτητο ότι οι ελληνικές στατιστικές έπεσαν σε ανυποληψία μετά την αποκάλυψη από την πρόσφατα εκλεγμένη σοσιαλιστική κυβέρνηση τον περασμένο Οκτώβριο, ότι το εθνικό έλλειμμα του προϋπολογισμού ήταν πολύ υψηλότερο από αυτό που η προκάτοχος της, παραδέχτηκε. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που θυμίζει όλη τη διαδρομή με τα στατιστικά κόλπα που διενεργήθηκαν για να διασφαλιστεί η είσοδος της Ελλάδας στην ευρωζώνη είσοδο το 2001. Αλλά η Τράπεζα της Ελλάδος βρίσκεται στο επίκεντρο των ελληνικών φορέων που επιθυμούν ν’ αφήσουν αυτό το άσχημο το παρελθόν πίσω τους. Οι περισσότεροι οικονομολόγοι που ξέρω δεν αμφισβητούν την ακρίβεια αυτών των στοιχείων.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει μια επίπονη αποστολή μπροστά της. Το ελληνικό δημόσιο χρέος θα εκτοξευθεί στα ύψη, σε σχεδόν 150 τοις εκατό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, για τα επόμενα τρία χρόνια. Αλλά η ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δείχνει ότι άλλες χώρες με υψηλές οφειλές έχουν καταφέρει να τις περιορίσουν με μεγάλη επιτυχία - πριν από την κρίση το Βέλγιο και η Ιρλανδία, είναι δύο μόνο παραδείγματα.

Πιο ανησυχητικό, κατά τη γνώμη μου, είναι από που θα προσέλθει η οικονομική ανάπτυξη στην Ελλάδα του αύριο. Το παλιό ελληνικό μοντέλο -  αν μπορούμε να το αποκαλέσουμε έτσι – ειναι νεκρό. Και το νέο μοντέλο δεν έχει ακόμη κατασκευαστεί. Αλλά, εάν κρίνουμε από την τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης του ελληνικού προγράμματος λιτότητας, θα ήταν πρόωρο να θεωρούμε την αναδιάρθρωση του χρέους ως αναπόφευκτη.