Το ΔΝΤ προσωπικό κατόρθωμα του Γιώργου είπε ο Σαμαράς …κοινό τους πρόβλημα μάλλον

«Συνέβη τελικά εκείνο που δεν έπρεπε», δήλωσε ο Αντώνης Σαμαράς. «Αιφνιδιασμένος και χωρίς κανένα σχέδιο για το αύριο, ο κ. Παπανδρέου προσπάθησε να μεταθέσει σε άλλους τις δικές του ευθύνες και δεν αναφέρθηκε ούτε μία φορά στο προσωπικό του "κατόρθωμα", που λέγεται οικονομική εξάρτηση του τόπου μας από το ΔΝΤ».

 

Ο πρόεδρος της ΝΔ πρέπει να αποφασίσει γιατί οι μέρες που έρχονται είναι δύσκολες. Η είναι οικονομολόγος – που είναι – και έχει να πει πράγματα που ενδιαφέρουν την χώρα, η είναι διάδοχος του Καραμανλή και υπερασπίζεται τον προκάτοχο του.Και τα δυο μαζί δεν γίνονται. Δεν διαφωνούμε με τον κ. Σαμαρά ως προς τις ενδεχόμενες ευθύνες χειρισμών του πρωθυπουργού και των συνεργατών του στο εξάμηνο που πέρασε. Ούτε φυσικά αμφιβάλλουμε, η προσωπική ιστορία του κ. Σαμαρά δεν το επιτρέπει, για την πραγματική ευαισθησία του για θέματα που εμμέσως η αμέσως άπτονται της εθνικής κυριαρχίας, όπως βεβαία ο ίδιος την αντιλαμβάνεται.

Θα ήταν ιδανικό να είχαν γίνει όλα τέλεια, να μην έχουν υπάρξει παλινωδίες, αντιφάσεις ακόμα και ύποπτες ενέργειες. Αλλά οι εκ των υστέρων προφήτες…και η κυβερνητική  Η ουσία όμως είναι αλλού : οι ευθύνες αυτές είναι περιθωριακές σε σχέση με την διάσταση του ελληνικού προβλήματος όπως αυτή για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση αναδεικνύεται στο σύνολο της. Και η διάσταση αυτή είναι πολύ απλά η εξής :

Ότι και να είχε κάνει ο Πρωθυπουργός στο εξάμηνο η χώρα θα είχε προσφύγει σε εξωτερική κηδεμονία. Δεδομένης της ιστορικής στιγμής στην Ευρώπη, με κυβερνήσεις αμφιβόλου ευρωπαϊκού προσανατολισμού, δυσπιστία των ευρωπαίων πολιτών που βιώνουν την κρίση για πολλά χρόνια απέναντι στις Βρυξέλλες, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα είχε κληθεί να διαδραματίσει ρόλο. Οι χειρισμοί θα είχαν λίγο αλλάξει κάποιες πτυχές αυτής της πραγματικότητας αλλά όχι την φύση της.

Αυτό κύριε Πρόεδρε, ο Γιώργος, αν και συνετέλεσε στα πλαίσια της συμμετοχής του στο μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα, δεν το έκανε μόνος του αλλά μαζί με τους υπόλοιπους ΠΑΣΟΚ  και ΝΔ. Η ιστορία και όχι η Βουλή θα επιμερίσει αν θέλετε ποσοστά, εν είδει πανεπιστημιακής άσκησης,  αλλά θα καταλογίσει την ευθύνη εξ αδιαιρέτου  στους δυο πολιτικούς σχηματισμούς.

Η πικρή αυτή αλήθεια προκύπτει αβίαστα από όχι από τα ελλείμματα αλλά από το χρέος της χώρας, που οι κυρίαρχες μεταπολιτευτικές δυνάμεις – ΠΑΣΟΚ και ΝΔ – δημιούργησαν, και του οποίου ακόμα και σήμερα αρνούνται, να αναγνωρίσουν τις πραγματικές διαστάσεις.

Το χρέος της χώρας δεν αντιμετωπίζεται πλέον με δανεισμό όχι γιατί είναι αναλογικά μεγαλύτερο από αυτό άλλων χωρών αλλά γιατί, και ας το λέει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλήθεια είναι :

η χώρα παράγει όλο και λιγότερο,

η ανταγωνιστικότητα της συνεχώς υποχωρεί,

το χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ διευρύνεται και η ετήσια εξυπηρέτηση του είναι πλέον δυσβάστακτη

και τα νέα δάνεια, αντί να δημιουργούν πλούτο, εξυπηρετούν το χρέος, και επιδεινώνουν τη κατάσταση.

Όλα αυτά και ειδικά το τελευταίο, οι δανειστές της χώρας το ξέρουν και για το λόγο αυτό γελούν με τους μηχανισμούς στήριξης, δεν έγιναν στο εξάμηνο. Δεν το έκανε ο Γιώργος μόνος του, δεν είναι κατόρθωμα του. Έγινε συνεχώς,από όλες τις κυβερνήσεις και απλά  όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, οι δανειστές  μας έκαναν ότι κάνει ο κάθε δανειστής που δεν θέλει να αιφνιδιαστεί πατήσει από μια ενδεχόμενη χρεωκοπία του δανειζόμενου.

Δεν άφησαν τον δανειζόμενο να χρεοκοπήσει γιατί αυτό δεν ελέγχεται αλλά οργάνωσαν

την διαδικασία επιτήρησης,

ενεχυριασμού

και κατάσχεσης των περιουσιακών του  στοιχείων.

Αυτό είναι το πραγματικό νόημα του μηχανισμού στήριξης. Και αυτό είναι το κοινό πρόβλημα του Σαμαρά και του Παπανδρέου. Και το δικό μας.

Γιατί το πόσο αυτό θα διαρκέσει, τι και πόσο θα κοστίσει, και μέχρι πόσες γενιές θα θυσιαστούν θα εξαρτηθεί από την ικανότητα του πολιτικού συστήματος να ανασυνταχτεί και όχι από την κατάρρευση του.