Η αποχή των εκλογών και η ήττα του ΠΑΣΟΚ

Εδώ και μέρες οι πάντες αναλύουν τα αποτελέσματα των εκλογών. Και φυσικά κατά το δοκούν διαβλέπουν την ολική επαναφορά της ΝΔ η την αντοχή του ΠΑΣΟΚ, το τέλος του δικομματισμού, την ενίσχυση της αριστεράς, την απαξίωση του πολιτικού συστήματος και άλλα πολλά.

 

Αυτό που επιμελώς αποφεύγουν είναι να ερμηνεύσουν την αποχή κατά τον πλέον απλό τρόπο. Την παρουσιάζουν ως  δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ η της ΝΔ, ως γενική αποδοκιμασία του πολιτικού συστήματος, ως πράξη ανευθυνότητας η δυνητικής ανατροπής. 

 

Φυσικά η αποχή έχει πολλαπλά χαρακτηριστικά, κοινωνικά, πολιτικά, ηλικιακά, ηθικά, αλλά η εκλογική της συμπεριφορά είναι γενικά μέχρι σήμερα προβλέψιμη.

 

Στο διάγραμμα εμφανίζεται η αποχή για  όλες τις βουλευτικές εκλογές από το 1977 ως το 2009, και  τις τρεις ευρωεκλογές του 1999, 2004 και 2009 που ακολουθηθήκαν από πολωμένες εθνικές εκλογές.

 

Δεν καλλιεργούμε το παράδοξο απλά υπενθυμίζουμε ότι ανεξάρτητα από τα όποια χαρακτηριστικά της η αποχή χωρίζεται σε δυο τμήματα.

Το πρώτο τμήμα είναι αυτό που παραμένει στην αποχή ακόμα και όταν οι εκλογές είναι πολωμένες με σημαντικό διακύβευμα. Αν και αυξάνεται με την πάροδο των χρόνων σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, το κομμάτι αυτό σπανίως φτάνει στο 30 % και κυμαίνεται μεσοσταθμικά γύρω στο 25%.

Στις χαλαρές εκλογές, ένα δεύτερο κομμάτι προστίθεται – όπως φαίνεται στις τρεις μπάρες που αντιστοιχούν στις ευρωεκλογές του 1999, 2004 και 2009 -  η αποχή κορυφώνεται. Το δεύτερο αυτό τμήμα, στις επόμενες εκλογές που διεξάγονται με πόλωση και διακύβευμα, επιστρέφει και κατευθύνεται κυρίως στον πιθανό νικητή.

Είναι γεγονός ότι οι φετινές δημοτικές εκλογές έχουν χαρακτήρα πολιτικό, λόγω της κατάστασης και λόγω του μαζικού χαρακτήρα των  περιφερειών, αλλά είναι χαλαρές σε σχέση με τις ενδεχόμενες βουλευτικές.

 

Αν κοιτάξει κάνεις την αποχή των τελευταίων ευρωεκλογών σε σχέση μ’ αυτή των βουλευτικών του 2009 θα το δει καθαρά. Και οι θεωρίες ότι οι εκλογές δεν συγκρίνονται όταν είναι ανόμοιες είναι αστείες. Συγκρίνονται ως προς το γεγονός ότι το κομμάτι της χαλαρής αποχής επιστρέφει και πριμοδοτεί τον πιθανολογούμενο νικητή.

 

Το 2009 λοιπόν η χαλαρή αποχή των ευρωεκλογών του Ιουνίου, επέστρεψε τον Οκτώβριο και μαζί με την απογοήτευση των οπαδών της ΝΔ, πριμοδότησε μαζικά το ΠΑΣΟΚ στις σχεδόν 11 μονάδες διαφοράς από την ΝΔ. Τι διαφορά έχουν ως προς αυτό οι περιφερειακές εκλογές του 2010 ; Καμία !

Και αυτό απλά σημαίνει ότι στις περιφερειακές εκλογές το ΠΑΣΟΚ ηττήθηκε κατά κράτος. Αποχή η όχι, έχασε σχεδόν 9 μονάδες προβάδισμα και αυτό χωρίς η ΝΔ να εμφανίζεται ακόμα ως εναλλακτική λύση. Τι άλλο είναι αυτό εκτός από πανωλεθρία ; Τι θα γίνει όταν θα αρχίζουν να εμφανίζονται η να κατασκευάζονται εναλλακτικές λύσεις ;

Το περίεργο είναι ότι οι εμπειρότατοι αναλυτές και δημοσιογράφοι δεν το βλέπουν.

Ο λόγος που ο πρωθυπουργός δεν πήγε σε εκλογές είναι πολύ πιο απλός από τα διάφορα αστεία εγχώρια  και δήθεν διεθνή που λέγονται. Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ θα χάσει πιθανότατα τις επόμενες εκλογές που θα γίνουν σε συνθήκες πόλωσης. Έτσι απλά και τα πολλά λόγια είναι φτώχια.

Και φυσικά, εν μέσω μνημονίου, αυτός είναι επίσης ο λόγος που γίνονται προσπάθειες και να αλλάξει μυαλά ο κ. Σαμαράς, και να βρεθούν λύσεις συνεργασιών των αποδεχόμενων να υπηρετήσουν τις αποφάσεις της τρόικας. Έτσι απλά.

Πιο πολύ από τα αποτελέσματα των εκλογών ανοίγει ήδη μια συζήτηση που δείχνει ότι δεν υπάρχει ούτε υπήρχε σχέδιο. Τον Μάιο ήδη σ’ ένα σχόλιο με τον τίτλο "Γιώργο, δεν πείστηκα, είναι θέμα μηνών…”, γράφαμε :

Ποιο είναι το σχέδιο  σας ; θα επαναλάβετε το ρεκόρ Καραμανλή τουλάχιστον, και θα μας έχει κοστίσει όλα αυτά τα μέτρα που όμοια τους δεν πάρθηκαν σε καμιά χώρα. Τι σχέδιο είναι αυτό που στην Βουλή ψηφίσατε με το ΛΑΟΣ και την κ. Μπακογιάννη ; Κύριε πρωθυπουργέ, αγαπητέ Γιώργο δεν πείστηκα. Εκτός από το ότι θα μας στοιχίζει οικονομικά και κοινωνικά ακριβότερα να μπορείτε, όπως οι κκ. Σημίτης και Καραμανλής, να δανείζεστε που είναι η διαφορά ;

Το ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησε να βγει από την λογική της διαχείρισης του δανεισμού και να ασχοληθεί με το θέμα του χρέους. Και το χρέος θα σκοτώσει το ΠΑΣΟΚ πριν σκοτώσει τη χώρα αν συνεχίσει έτσι. Όπως επίσης και την ΝΔ του κ. Σαμαρά αν συν-διαχειριστεί αυτή την κρίση στην ίδια λογική. Αλλά θα δούμε.