Η Ελλάδα, η Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο : η κρίση είναι πολιτική όχι οικονομική.

Η σωτηρία της Ευρώπης επιβάλλει την ήττα της Γερμανίας

Σε προηγούμενο σχόλιο γράφαμε ότι η υποβάθμιση της Ελλάδας από την Fitch δεν ήταν καθόλου περίεργη αλλά αποτελούσε ίσως διατεταγμένη υπηρεσία. (http://to-sxolio.blogspot.com/2010/04/blog-post_09.html). Το Sxolioblog είχε τότε γράψει :

“…Μόλις ο Τρισέ ανακοίνωσε ότι θα δέχεται τα ελληνικά ομόλογα μέχρι ΒΒΒ-, η Fitch - και τα συμφέροντα πίσω από την κάθε Fitch -μας υποβάθμισε στο όριο του ΒΒΒ-. Αν ο Τρισέ συνεχίσει να μας στηρίζει – και πιο ακριβώς αν ο Τρισέ συνεχίσει να μην θέλει το ΔΝΤ στα χωρικά ύδατα της ευρωζώνης – θα πρέπει να πει ότι θα εξακολουθήσει να δέχεται τα ελληνικά ομόλογα και κάτω  από αυτή την αξιολόγηση. Τότε θα πουν ότι βάζει σε κίνδυνο το ευρώ, την αξιοπιστία της ευρωζώνης και φυσικά θα τον αναγκάσουν να δεχτεί το ΔΝΤ.

Η υποβάθμιση της Fitch δεν είναι ύποπτη. Είναι διατεταγμένη υπηρεσία κατά της Ελλάδας προφανώς αλλά ακόμα περισσότερο κατά της Κεντρικής Τράπεζας της Ευρώπης και των αντιστάσεων που κάποιοι κύκλοι της Ευρώπης – που ο Τρισέ αντιπροσωπεύει – δείχνουν απέναντι σε μια αμερικανό-γερμανική συμφωνία πλεύσης κατά της διευρυμένης Ευρώπης και της διευρυμένης ευρωζώνης.

…”

Όπερ και εγένετο.

O Τρισέ, οι Γάλλοι του Σαρκοζύ, ο πρόεδρος του Eurogroup, η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, οι ευρωπαϊστές της Ένωσης υπεχώρησαν, δέχτηκαν την ανάμειξη του ΔΝΤ, και περίμεναν, μετά την ανακοίνωση του μεικτού σχεδίου βοήθειας ΕΕ-ΔΝΤ, να καλμάρουν τα πράγματα.

Ο κ. Παπανδρέου πάτησε την σκανδάλη – προσφύγαμε τηρώντας τα επικοινωνιακά προσχήματα στο μηχανισμό, το κλιμάκιο ήρθε στην Αθήνα, οι Έλληνες ανακοίνωσαν ότι θα δεχτούν τα πάντα, η Μέρκελ με τον υπουργό της φυσούν μια φορά ζεστό και μια κρύο αλλά ω του θαύματος !

Οι αγορές δεν καλμάρισαν, τα διαφορικά επιτόκια (spreads) ξετρελαθήκαν, τα χρηματιστήρια πέφτουν, τα ασφάλιστρα των ομολόγων του χρέους (CDS) ξαναμεγάλωσαν και σειρά παίρνουν η Πορτογαλία και η Ισπανία.

Η πολιτικά ανεκδιήγητη Γερμανία εκφράζει τους ενδόμυχους πόθους της στις λαϊκίζουσες εφημερίδες της για μια μικρή γερμανική ευρωζωνούλα, απαλλαγμένη από κακούς έλληνες σήμερα, τους μελαχρινούς πορτογάλους και ισπανούς αύριο, και η Ιταλία βλέπει τη σειρά της να έρχεται.

Και φυσικά, αφού κάναμε όλα όσα μας ζήτησαν, όχι ότι δεν έπρεπε μερικά να γίνουν, όχι ότι μερικά άλλα δεν μπορούσαν να γίνουν αλλιώς,όχι ότι δεν φταίμε πρώτα από όλους εμείς, τι έγινε τότε ;

Βγήκε η Standard & Poor's και μας  υποβάθμισε εκ νέου όσο  γινόταν, χαρακτηρίζοντας τα ελληνικά ομολόγα σκουπίδια και λέγοντας  ότι οι πιθανότητες να πάρει κάνεις τα λεφτά του πίσω δανείζοντας την Ελλάδα έχουν μειωθεί δραματικά.

Αφού όλα τα κάνουμε όπως μας λένε γιατί κάθε φορά προκύπτουν νέα θέματα και τα πράγματα χειροτερεύουν ; Άλλοι λένε οι αμερικανοί είναι πίσω από αυτά – ο Μίκης Θεοδωράκης το είπε ανοιχτά – , άλλοι ότι οι γερμανοί θα αλλάξουν στάση μετά τις εκλογές τους, άλλοι όπως το ΚΚΕ υποψιάζονται περίοδο όξυνσης των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Αμερικανικά media του διαδικτύου καταγγέλλουν διεθνείς συνομωσίες.

Όλες αυτές οι εξηγήσεις δεν είναι από μόνες τους απίθανες. Ούτε μπορεί να τεθεί στον ίδιο παρονομαστή το ΚΚΕ με τον Αlain Jones του αμερικανικού διαδικτύου. Ούτε οι ανησυχίες του Μίκη για τα εθνικά θέματα είναι τελείως αβάσιμες.

Και θεωρίες αλλά και πρακτικές συνωμοσίας υπάρχουν. Αλλά οι πρακτικές αυτές αναπτύσσονται σε εδάφη και καταστάσεις παθογένειας.

Και ποια είναι η μεγαλύτερη παθογένεια της στιγμής ; Εκείνη που επιτρέπει την ενδεχόμενη καλλιέργεια των συνωμοτικών σχεδίων ; Εκείνη που επιτρέπει την δράση πολιτικά ανεξέλεγκτων οικονομικών δυνάμεων (κερδοσκοπικών η κρατικών το ίδιο είναι πού λέει και ο Τράγκας, δεν είναι προφανές ότι η Γερμανία ευνοείται από  το χαμηλό ευρώ..) ;

Θα ήταν αστείο να θεωρήσουμε ότι αυτή η παθογένεια είναι η Ελληνική οικονομική κρίση. Αυτή είναι τεράστια για την Ελλάδα, την κάναμε μόνοι μας και όχι από σκοτεινούς κύκλους, μας απειλεί εμάς και το μέλλον μας.  Αλλά δεν έχει το συγκριτικό μέγεθος ούτε να απειλήσει την ευρωπαϊκή και παγκόσμια ούτε να μεταβάλλει τους  ενδοιμπεριαλιστικούς συσχετισμούς.

Τότε  ;

Η κρίση είναι πολιτική και όχι οικονομική.Είναι θεσμική και όχι χρηματιστική. Η κρίση αυτή δεν μας οδήγησε στη δική μας οικτρή οικονομική και δημοσιονομική κρίση , αλλά επιτρέπει την κερδοσκοπία, εμποδίζει την ευρωπαϊκή λύση της ελληνικής κρίσης αλλά και της κρίσης των άλλων PIIGS, επιτρέπει στο παγκόσμιο αγγλοσαξονικό κεφάλαιο να λειτουργεί πέρα και πάνω από τοις νομούς η την διεθνή ηθική.

Πρόκειται για την βαθύτατη πολιτική και θεσμική κρίση της ίδιας της Ευρώπης. Η Ευρώπη της νομισματική ολοκλήρωσης σταμάτησε την πολιτική της ολοκλήρωση. Ο γαλλογερμανικός άξονας δεν υπάρχει πλέον. Η Γερμανία έχει τον πειρασμό της μικρής δικής της ευρωζώνης και συμπορεύεται κε των πραγμάτων με τα αγγλοσαξονικά founds πιστεύοντας ότι ίσως βγει κερδισμένη από την κατάρρευση της διευρυμένης ευρωζώνης και τον σχηματισμό μιας μικρής ελεγχόμενης από την ιδία.

Πλανάται πλάνην οικτράν. Η σημερινή στάση της Γερμανίας ενδέχεται να έχει για τη Ευρώπη τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα με την στάση της στο γιουγκοσλαβικό πριν μια δεκαετία. Είναι τελικά στην μοίρα της Γερμανίας να φέρνει αιωνίως τους αμερικανούς στην Ευρώπη ;

Η σωτηρία όχι της Ελλάδας, γιατί η Ελλάδα θα πληρώσει, αλλά αυτή της Ευρώπης επιβάλει την ήττα της σημερινής Γερμανίας της Μέρκελ και την επάνοδο της Γερμανίας του Αντενάουερ, του Μπράντ και του Κολ.