ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ |Κυριακή 3/10/2010
Η Τράπεζα Πειραιώς- αφού περίμενε δυόμισι μήνες την αντίδραση της κυβέρνησης στην πρόταση εξαγοράς της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου απέσυρε την προσφορά της.
Οταν ανακοινώθηκε η πρόταση της Τράπεζας Πειραιώς, «Το Βήμα» έγραψε ότι με αυτή «δόθηκε το έναυσμα για τη ριζική αλλαγή του εγχώριου τραπεζικού χάρτη».
Εγώ, με τη σειρά μου, στο «Βήμα» της 20.07.2010, υποστήριξα ότι «η κυβέρνηση δεν πρέπει να χάσει την ευκαιρία να πωλήσει τις μετοχές της στο ΤΤ και στην Αγροτική Τράπεζα και συνεπώς πρέπει να δηλώσει ξεκάθαρα και με στεντόρεια φωνή ότι αυτή είναι η επιδίωξή της.
Στη συνέχεια θα πρέπει να δώσει χρόνο (τουλάχιστον ένα τρίμηνο) και πρόσβαση στα στοιχεία των δύο τραπεζών σε άλλους ενδιαφερομένους, εντόπιους και ξένους. Στην Τράπεζα Πειραιώς θα πρέπει να δοθεί η διαβεβαίωση ότι, αν δεν προκύψουν καλύτερες προσφορές, θα μπορέσει να αποκτήσει τις μετοχές του Δημοσίου σύμφωνα με την προσφορά της».
Η κυβέρνηση, προκειμένου να διευκολύνει την πραγματοποίηση μεγάλων επενδύσεων, διόρισε ειδικό υπουργό (τον κ. Παμπούκη) και ετοίμασε ειδική νομοθεσία (fast track) για την επιτάχυνση των διαδικασιών. Το μόνο που δεν έκανε η κυβέρνηση είναι να ορίσει τη διαδικασία που θα της επιτρέπει να ξεκαθαρίζει τι θέλει και τι επιδιώκει. Εχει ειπωθεί ότι «αν δεν ξέρεις πού θέλεις να πας, όλοι οι δρόμοι θα σε οδηγήσουν εκεί».
Η Αγροτική Τράπεζα είναι προβληματική. Χρειάζεται επειγόντως κεφάλαια. Θα τα εισφέρει το- στην ουσία χρεοκοπημένο - Δημόσιο; Δόθηκε στο Δημόσιο η δυνατότητα να απαλλαγεί από το πρόβλημα.
Αντί το Δημόσιο να απαντήσει αμέσως «ναι, πουλώ αφού ακολουθήσω κάποια σύννομη διαγωνιστική διαδικασία» ή «όχι, δεν πουλώ», αποφάσισε να αναθέσει σε τρεις τράπεζες να της υποδείξουν τι πρέπει να πει. Δεν γνωρίζω τι εισηγήθηκαν οι τράπεζες, αλλά πιθανολογώ ότι το κράτος- έχοντας την εισήγηση- πάλι δεν μπορεί να αποφασίσει· «να δεχθώ την εισήγηση ή να την αγνοήσω;».
Το συμπέρασμα είναι ότι για την ανυπαρξία επενδύσεων φταίνε κυρίως τα μυαλά και δευτερευόντως η νομοθεσία. Φταίει η σύγχυση ως προς την κατεύθυνση και τις προτεραιότητες. Αυτή η σύγχυση δεν θεραπεύεται με νομοθετήματα και νέα υπουργεία.
Η Ελλάδα κινδυνεύει να χρεοκοπήσει. Θα φανταζόταν κανείς ότι αυτή η πραγματικότητα θα βοηθούσε στο ξελαμπικάρισμα των διανοητικών διεργασιών. Χρειάζεται «ισχυρός κρατικός τραπεζικός πυλώνας», λέει ο Πρωθυπουργός, αλλά δεν προσθέτει, «συνεπώς δεν πουλάμε την Αγροτική Τράπεζα». Γιατί όμως χρειάζεται «ισχυρός κρατικός τραπεζικός πυλώνας»; Ούτε αυτό εξηγείται. Αλλά, αναρωτιέμαι, ο Πρωθυπουργός δεν έχει ακόμη κατανοήσει ότι φθάσαμε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας εξαιτίας ακριβώς των διαφόρων «κρατικών πυλώνων»;
Το παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού θα είναι το «μεγαλύτερο πάρκο του κόσμου», μπορεί όμως και να πουληθεί στο Κατάρ! Τι από τα δύο; Και γιατί; Υπάρχει και το στοιχείο του χρόνου, την αξία του οποίου τα κυβερνητικά μυαλά δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν.
Τι κοστίζει η επί έναν χρόνο μη λήψη απόφασης για την υπέρογκη δαπάνη μισθοδοσίας στον ΟΣΕ;
Τι κοστίζει η επί χρόνια αδυναμία του υπουργείου Περιβάλλοντος να αποφασίσει για τους όρους ανάπτυξης της Δραπετσώνας;
Ομολογώ ότι δεν είμαι σε θέση να προτείνω λύση ως προς τα μυαλά της κυβέρνησης. Φοβάμαι ότι η λύση θα προκύψει μόνον αφού βουλιάξουμε κι άλλο.
Sxolioblo : Η αναδημοσίευση είναι για την κεντρική ιδέα. Δεν σημαίνει ότι το blog ασπάζεται κάθε περίπτωση που αναφέρεται στο άρθρο (Πειραιώς κλπ) αλλά η γενική κατάσταση έτσι είναι.
No comments yet