.jpg)
Σάββατο 30 Απριλίου 2011
Αναλύσεις και χαζομάρες ΣΚΑΙ και Καθημερινή : Οι δημόσιοι υπάλληλοι μειώθηκαν κατά 95% σε λιγότερο από ένα χρόνο, οι πολίτες θέλουν αποκρατικοποιήσεις και προτιμούν να χάσουν τη δουλειά τους
“…το πρώτο παραμύθι με τη μη πώληση δημόσιας γης …… έχει άμεση σχέση με το δεύτερο. Τις ΔΕΚΟ και τις άλλες εταιρείες του δημοσίου. Ας ασχοληθούμε με τις διαβεβαιώσεις ότι δεν θα πουληθεί δημόσια γη. Εύκολο είναι γιατί όταν θα πουληθεί θα πρόκειται για αξιοποίηση έτσι δεν είναι ; Τότε όλοι θα θυμηθούν ότι δεν θα φύγει η δημόσια γη από την Ελλάδα και η ενδεχόμενη αξιοποίηση ίσως δημιουργήσει και καμία θέση εργασίας. Στο μεταξύ δεν ασχολείται κανείς – αφού η δημόσια γη δεν φεύγει από την Ελλάδα – με τα πωλητήρια που μπαίνουν στις ΔΕΚΟ και τις άλλες εταιρείες του Δημόσιου. Κι όμως το μεγάλο ρίσκο είναι εκεί. Τι πωλείτε, γιατί, με ποιους όρους. Και μ αυτό δεν ασχολείται κάνεις…”
Ακόμα περιμένουμε την κατάθεση του νόμου του κ. Παπανδρέου για την μη πώληση δημόσιας γης η περιουσίας αλλά αυτό ξεχάστηκε ακόμα και από αυτούς που το είχαν βάλει πρωτοσέλιδο.
Και πριν αλέκτωρ φώνηση τρεις ….μπήκαν τα πωλητήρια στις ΔΕΚΟ και αναμένοντας το Ζάππειο 2 – κράτα μικρό καλάθι – ο εκπρόσωπος της οικονομικής σκέψης της ΝΔ κ. Σταικούρας, υιός του διευθυντή του γραφείου του κ. Καραμανλή και εξηγητής της Σαμαρικής οικονομικής σκέψης, είπε ότι φυσικά η ΝΔ επί της αρχής είναι υπέρ των αποκρατικοποιήσεων …
Αναρωτιόμασταν…επί της αρχής… Όταν είσαι πολιτικός, επί της αρχής δεν έχει κανένα νόημα να είσαι υπέρ η κατά ακριβώς αυτό είναι το θέμα. Εκτός αν είσαι σύμβουλος αποκρατικοποιήσεων με το αζημίωτο …
Και φυσικά βγήκε η Καθημερινή και το Σκάι μαζί με την Public Issue και μας αποκαλύπτει ότι οι Έλληνες πολίτες είναι μαζικά υπέρ των αποκρατικοποιήσεων (7 στους 10) και κατά της μονιμότητας και του δημόσιου τομέα.
Όλα τα παραπάνω αποκαλυπτικά στην χωρά που (παραπάνω διάγραμμα με πηγή την Ελληνική Στατιστική Αρχή) :
Το εργατικό δυναμικό δεν ξεπερνάτε τον Ιούλιο του 2010 τα στα 4,4 εκ άτομα, οι άνεργοι ήταν τότε 607 000, στο τελευταίο τρίμηνο του 2010 ξεπέρασαν τις 712 000, και οι δημόσιοι υπάλληλοι κατά την απογραφή ήταν 709 000 δηλαδή γύρω στο 16-17 % των εργαζομένων.
Στη χώρα που δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει – είναι προφανές – αδελφό, αδελφή, μάνα, πατέρα, γιο, κόρη η σύζυγο δημόσιο υπάλληλο, σε περίοδο κρίσης, ανεργίας και απολύσεων η Καθημερινή και το ΣΚΑΙ – και ίσως ο κ. Σταικούρας γιατί για τον Πάγκαλο δεν τίθεται ζήτημα, το ψάξανε καλά και βρήκαν οτι οι πολίτες θέλουν αποκρατικοποιήσεις και άρση της μονιμότητας…
Και φυσικά δεν παίζουν ρόλο οι διατυπώσεις που τέθηκαν στη δημοσκόπηση…ούτε απασχολεί ο προφανής παραλογισμός των απαντήσεων, δημοσκόπηση είναι άρα έτσι είναι. Τι καλά οι λύσεις να ήταν τόσο άπλες…
Ενάμιση χρόνο τώρα σουβλίζουμε δημόσιους υπάλληλους και συνταξιούχους, έτσι μπορέσαμε και επιβάλλαμε συνθήκες μεσαίωνα στον ιδιωτικό τομέα και το χρέος διευρύνεται, η χρεωκοπία γίνεται όλο και πιο αναπόφευκτη. και το βιολί βιολάκι …
Οι πολιτικοί δεν είναι μόνο για να σχολιάζουν και να αποδέχονται δημοσκοπήσεις…Α και κάτι τελευταίο για την σοβαρότητα αυτών των αναλύσεων. Στο δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΙ που σχολίαζε αυτά τα ευρήματα και παρέλασαν με βαθυστόχαστο ύφος πολλοί αναλυτές υπήρξε και η παρακάτω εκπληκτική ανάλυση με τηλεοπτικούς υπότιτλους στο ρεπορτάζ
ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
Αριθμός κλάδων = 897
1 κλάδος ανά 40-44 υπάλληλους
Διαφορετικοί κλάδοι για την ιδία εργασία
Και η δημοσιογράφος ψέλλιζε με ιερή αγανάκτηση : “όχι ένας ούτε δυο, αλλά 897ειναι οι καταμετρημένοι κλάδοι που διέπουν το δημόσιο. Ανά 40 με 44 υπάλληλους δηλαδή έχει δημιουργηθεί κι ένας κλάδος …” Και φυσικά ένας δεν έκανε το πολλαπλασιασμό 44 επί 897 να δει οτι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα ήταν τότε μόνο 39 468….Είναι προφανές σε μια χωρά που ξεπουλιέται ασκόπως έχει χαθεί κάθε σοβαρότητα . Τι να πει κάνεις …
Και έλεος μην εμφανιστεί κανένας ιδεολόγος των αποκρατικοποιήσεων …στο άρθρο που προαναφέραμε γράφαμε επίσης
“Οι υπερβολικές γενικότητες, εκ του πονηρού η εξ αφελείας βλάπτουν. Σε κάθε αγορά, συναλλαγή η εκποίηση το σημαντικό είναι πότε πουλάς, σε ποιον, σε τι τιμή, με ποιους όρους και για ποια διάρκεια εάν πρόκειται για δικαιώματα. Αυτό είναι αυτονόητο τόσο για τον ιδιωτικό όσο και για τον δημόσιο τομέα, και το επιχείρημα ότι πουλάς επειδή δεν τα καταφέρνεις να διοικήσεις είναι το λιγότερο…υποκριτικό, ανιστόρητο και ιδεοληπτικό. Το 1996 ο κ. Ζιπέ, τότε πρωθυπουργός της Γαλλίας ήθελε να πουλήσει την Thomson multimedia για ένα συμβολικό ευρώ ; Δεν τα κατάφερε και η ιδιωτικοποίηση του 1999 οδήγησε σε μια εταιρεία 22.000 υπαλλήλων και πάνω από 6 δισ. τζίρο το 2007. Το δημόσιο δεν χάνει πάντα όταν αξιοποιεί τα δικαιώματα του …”
Το σημαντικό είναι αυτό. Και αν κάνει κάποιος αντιπολίτευση σ’ αυτή τη χωρά μ’ αυτό πρέπει ν’ ασχοληθεί.
Τι θα πουληθεί, σε ποιον, μέχρι τι ύψος, γιατί, και με τι τιμή και όρους. Ποιες θα είναι οι νέες μορφές κρατικής παρέμβασης και ρύθμισης.
Αλλά με τέτοιους λογαριασμούς τι περιμένει κάνεις να πουληθεί ; Αυτό που πρέπει και σε λογική τιμή; Δεν γίνεται έτσι …
1 σχόλια
«Ο ποιητής Βωδελαίρος, θέλων να εικονίση το ιδανικόν του σικχαμερού, παρέστησε πτώμα χοίρου σηπόμενον υπό τας ακτίνας θερινού ηλίου. Το ψωφήμιον κείται ύπτιον επί της χλόης, ανοικτάς έχον τας αγκάλας ως εταίρα προκαλούσα τον εραστήν. Η πλευρά αυτού είναι εστιατόριον σκωλήκων, η δε δυσωδία τοσαύτη, ώστε ο διαβάτης λιποθυμεί. Την δύναμιν της εικόνος εκείνης δεν αμφισβητούμεν, νομίζομεν όμως ότι, αν εγνώριζεν ο ποιητής την Ελλάδα, ήθελε προτιμήση του νεκρού χοίρου ζώντα και υγιαίνοντα αντιπρόσωπον τάξεώς τίνος των παρ' ημίν δημοσιογράφων.
Προς αποφυγήν και σκιάς συγχύσεως πρέπει προ παντός άλλου να εγείρωμεν σινικόν τείχος μεταξύ των αξιότιμων ημών συναδέλφων και των κυρίων τούτων, παρέχοντες τα ιδιαίτερα γνωρίσματα άτινα διακρίνουσι τους δυναμένους να αμφισβητήσωσι την δάφνην της δυσωδίας εις τον ανωτέρω ήρωα του Βωδελαίρου.
Αι Αθήναι έχουσι πεντάκις μυρίους κατοίκους και εφημερίδας υπέρ τας εκατόν, οι Παρίσιοι κατοίκους διακοσιάκις μυρίους και πολιτικά εφημερίδας είκοσι το πολύ. Αν εις εκατόν χιλιάδας Γάλλων αναλογή μία εφημερίς, εις χιλίους Αθηναίους αναλογούσι δύο. Εκ τούτων τρεις ή τέσσαρες συντηρούνται παρά των συνδρομητών, πέντε ίσως αποζώσιν εκ των κομμάτων, αι δε λοιπαί, αι γεννώμεναι και θνήσκουσαι καθ' εκάστην, ουδένα άλλον έχουσιν ωμολογημένον πόρον ζωής πλην της ύβρεως, της συκοφαντίας και του σκανδάλου. Των τελευταίων αν ο αριθμός είναι μέγας, η ύπαρξις αφ' ετέρου είναι βραχεία.
Τας εφημερίδας ταύτας ηθέλομεν αδικήση λέγοντες ότι ζώσι μίαν ημέραν, ως τα ρόδα. Βέβαιον όμως είναι ότι αι πλείσται αυτών θάλλουσιν επί τινας μόνον εβδομάδας, όσον δηλαδή τα σκόρδα.
Αιτία του μεγάλου αριθμού και του συντόμου βίου των εφημερίδων είναι ότι οι συντάκται αυτών θεωρούσι το δημοσιογραφικόν επάγγελμα ως απλήν βαθμίδα προς υψηλότερον στάδιον. Και τω όντι πολλοί τούτων, υβρίζοντες και συκοφαντούντες, κατορθώνουν μετ' ού πολύ να διορισθώσιν αστυνομικοί κλητήρες, σαρωταί υπουργείων, νεκροσκόποι, αγροφύλακες, δημοδιδάσκαλοι ή καρραγωγείς.
Αλλοι πάλιν, ουδέν τούτων επιτυγχάνοντες ένεκα συναγωνισμού, τρέπονται εις άλλο επάγγελμα, την ψηφοθηρίαν, το λαθρεμπόριον ή την μαγειρικήν. Αλλ' αποχωρούντες του σταδίου, τον κάλαμον αυτών κληροδοτούσιν εις έτερον πλήρη ζήλου νεόφυτον δημοσιογράφον. Ωστε, αν τα πρόσωπα και τα ονόματα των φύλλων αλλάσσουσιν ανά πάσαν σελήνην, η δημοσιογραφική φάλαγξ μένει αναλλοίωτος κατά τε την ποιότητα και τον αριθμόν.
Ως οι ελεύθεροι σκοπευταί κατά τον τελευταίον πόλεμον, ούτω και οι φαλαγγίται δεν έχουσιν ομοιόμορφον στολήν, αλλά μόνον ιδιαίτερά τινα εμβλήματα, τον μεν χειμώνα σάλιον αντί επανωφορίου, το δε θέρος ιδιάζον τι άρωμα εντάλματος, καταγωγίου, τράγου και κυνισμού.
Κρίνων τις εκ του ύφους αυτών πολλάκις υποπτεύει ότι πάσχουσιν εκ λύσσης, η δε θέα και η οσμή του υποκειμένου των επιβεβαιοί ότι φοβώνται το ύδωρ».
(Απόσπασμα από το κείμενο «Δημοσιογραφικόν Δελτίον»,
περιοδικό «Ασμοδαίος»,
φ. 35,
21/9/1875).
και για την αντιγραφή:
spiral architect